Choroba kociego pazura
Choroba kociego pazura przeważnie występuje w okresie jesiennym i zimowym. Na ryzyko zachorowania na chorobę kociego pazura narażony jest każdy z nas, ale osiemdziesiąt procent zachorowania notuje się wśród osób przed dwudziestym rokiem życia. Aby zdiagnozować chorobę kociego pazura zwykle lekarz ogląda węzły chłonne, które w okresie od jednego do czterech tygodni po kontakcie z kotem są dosyć znacznie powiększone. Dotyczy to zazwyczaj węzłów chłonnych pachowych i szyjnych. Okolica węzłów jest bardzo czuła na dotyk. W ich obrębie może pojawić się przetoka z której wypływa ropna wydzielina. Gorączka towarzysząca chorobie zazwyczaj ma wartość od trzydziestu ośmiu do trzydziestu dziewięciu stopni. Chory ma złe samopoczucie, któremu towarzyszy ogólne zmęczenie, utrata apetytu oraz wymioty. Bardzo rzadko jedynym objawem choroby kociego pazura jest tylko gorączka oraz ból brzucha. Za chorobę odpowiedzialna jest bakteria Bartonella henselae. Aby zarazić się tą bakterią musi dojść do zadrapania, ukąszenia lub polizania przez małego kotka. Czas wylęgania się choroby od momentu zarażenia wynosi od siedmiu do dwunastu dni. Czas trwania choroby kociego pazura wynosi zwykle od dwóch do czterech miesięcy. Towarzysząca gorączka utrzymuje się przez około dwa tygodnie, natomiast bolesność węzłów utrzymuje się od czterech do sześciu tygodni.
